اختلال ADHD از جمله اختلالات عصبی- رشدی محسوب می شود که در کودکی آغاز شده و ممکن است تا بزرگسالی نیز تداوم یابد و با پیامدهای نامناسب و جدی در زمینه های مختلف عملکردی فرد همراه باشد.
اختلال
ADHD از جمله اختلالات عصبی- رشدی محسوب می شود که در کودکی آغاز شده و ممکن است تا بزرگسالی نیز تداوم یابد و با پیامدهای نامناسب و جدی در زمینه های مختلف عملکردی فرد همراه باشد.
ویژگیهای اختلال ADHD در بزرگسالان
این اختلال در زمینه های مختلفی برای فرد ایجاد مشکل می کند ازجمله :
نقص توجه و تمرکز، مشکلات حرکت، رفتارهای تکانشی و بدون فکر، مشکل در روابط بین فردی، هیجانی بودن، عدم تحمل استرس و...
ریسک اختلال شخصیت ضد اجتماعی و مصرف الکل، سیگار و سایر مواد مخدر در این افراد بالاتر از جمعیت عمومی است.
تصادفات اتومبیل که منجر به جرح و آسیب های بدنی شود نیز در این افراد بیشتر است. مشکلات توجه ، تمرکز و تکانشگری، رانندگی این افرد را بی محابا و پرخطر می کند.
بارکلی و همکاران درسال 1993 ادعا کردند که خطر تصادفات در رانندگان دارای
ADHD، 3 تا 4 برابر بیشتر از سایر رانندگان است. در تحقیقات دیگری که انجام شده ادعای فوق رد شده اما نشان داده شده رانندگانی که اختلال
ADHD همراه با سایر اختلالات همچون اختلال لجبازی و نافرمانی (
ODD) و یا اختلال سلوک
(CD) داشته اند، خطر تصادفات رانندگی بیشتری نسبت به رانندگانی که صرفا دارای
ADHD می باشند، داشته اند.
در تحقیق دیگری که در ایران انجام گرفته به نقش اختلال
ADHD بزرگسالان در رفتارهای پرخطر رانندگی با میانجیگری دشواری در تنظیم هیجان پرداخته شده است. نتایج حاصله حاکی از آن است که لغزش ها و خطاهای رانندگی به علت ریشه های شناختی خود، بطور مستقیم تحت تاثیر علائم
ADHD قرار دارند اما تخلفات رانندگی چون متاثر از عوامل هیجانی و انگیزشی هستند بطور غیر مستقیم و با واسطه گری دشواری در تنظیم هیجان از علائم
ADHD اثر می پذیرند.
گردآورنده: شبنم محمودزاده
منابع:
1. Truls. Vaa, ADHD and relative risk of accidents in road traffic; A metaanalysis; Accident Analysis & Prevention; volume 62, January 2014, Pages 415-425.
2.کارسازی، حسین. نصیری، محمد. اسماعیل پور، فاروق. خانجانی، زینب: نقش اختلال نقص توجه – بیش فعالی بزرگسالان در رفتارهای پرخطر رانندگی با میانجیگری دشواری در تنظیم هیجان: مجله طب انتظامی، پائیز 1396، دوره 6، شماره 3، صفحات 167-177